Drodzy koledzy i koleżanki z przeszłości. Jeżeli czytacie tę wiadomość to znaczy, że udało mi się nawiązać kontakt z przeszłością. Nazywam się Marcel i mam 15 lat. Gdy piszę te słowa jest rok 2050. Od ponad 30 lat świat prowadzi walkę o poprawę klimatu. Zespołowi naukowców przewodzą bardzo starzy profesorowie – Tomasz Stoczniowski oraz Eugeniusz Fisher. To właśnie dzięki nim w 2017 roku powstała maszyna, która miała zapobiec zgubnemu dla ludzkości ocieplaniu klimatu. Jak zapewne pamiętacie ich wynalazek doznał awarii. Maszyna zamiast wyrzucać z siebie zimową aurę zaczęła wyrzucać dziwne promienie, przypominające niebieski laser. Porażone nimi osoby stawały się obojętne na potrzeby innych ludzi, jakby ich serca zlodowaciały i  stwardniały na kamień. Nie wszyscy okazali się podatni na promienie. Grupy chętnych wolontariuszy okazały się być odporne dzięki swojej ogromnej chęci do pomagania i działania. Wkrótce okazało się również, że skamieniałe i obojętne serca mieszkańców da się odmienić. Przez ostatnie 30 lat grupy wolontariuszy poprzez swoje działanie w wolontariacie przekazuje pozytywną energię, która powstrzymywała negatywne emocje u mieszkańców. Teraz już wiemy, drodzy przyjaciele, że to za mało!! Stąd moja wiadomość do Was! Profesorowie Stoczniowski i Fisher wraz ze swoim zespołem od lat prowadzą obserwację napromieniowanych i wyleczonych. Z ich badań wynika, że cząsteczki szczęścia wyprodukowane w 2018 roku wystarczą jedynie na 30 lat! Po tym czasie obojętność wraca do napromieniowanych z potrójną siłą. Skutki tego procesu są bardzo groźne. Musimy temu zapobiec! Teraz już wiemy, że jedynym wyjściem jest wykorzystanie innego paliwa – nanowartości. Mają inny skład od cząsteczek szczęścia, są bardziej wytrzymałe i odporne.